நெருக்கடி நிலைப் பிரகடனத்துக்கு முன்னதாகவே இந்திராவின் சர்வாதிகாரம் இந்தியாவைப் பீடிக்கத் தொடங்கிவிட்டது. வங்கதேசப் போருக்குப் பின் துர்கையாக காங்கிரஸாரால் முன்னிறுத்தப்பட்ட இந்திரா காந்தி, உண்மையாகவே தன்னை அப்படித்தான் கருதிக்கொண்டார். கட்சியிலும் ஆட்சியிலும் முழு அதிகாரத்தையும் தன் பிடிக்குள் கொண்டுவந்த இந்திரா, ஒருகட்டத்தில் நாட்டின் அரசமைப்புகளையும் தன் விரல் நுனி அசைவுக்குக் கொண்டுவரும் காய்களை நகர்த்தினார்.
நிர்வாகத்திலும் நீதித் துறையிலும் ஆளும் கட்சிக்கு - குறிப்பாக பிரதமருக்கு, ஆதரவாகச் செயல்படும் எண்ணம் உள்ளவர்களே பதவியில் இருக்க முடியும் என்பது அறிவிக்கப்படாத கொள்கையாகவே மாறியது. பிரதமரின் செயலகத்தில் முதன்மைச் செயலராக இருந்த பி.என். ஹக்சர் இதை வெளிப்படையாகவே அறிவித்தார். முன்னதாக, கோலக்நாத் வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு முக்கியமான தீர்ப்பை வழங்கியது. அரசியல் சட்டம் வழங்கும் அடிப்படை உரிமைகள் உட்பட எதையும் பாதிக்கும் வகையில் அரசியல் சட்டங்களைத் திருத்தும் உரிமை நாடாளுமன்றத்துக்குக் கிடையாது என்பதே அது. இந்தத் தீர்ப்பைச் செல்லாததாக்கும் வகையில் 1971-ல் நாடாளுமன்றம் மூலம் 24-வது சட்டத் திருத்தத்தை நிறைவேற்றியது அரசு. இந்திரா அரசு செல்லவிருக்கும் பாதையை இதுவே தெள்ளத்தெளிவாகக் காட்டிவிட்டது என்று சொல்லலாம்.
அதிபர் இந்திரா
சீக்கிரமே இந்திராவின் மன ஓட்டத்தை அவருடைய நெருங்கிய சகாக்கள் வி.சி. சுக்லா, பிரணாப் முகர்ஜி, ஓம் மேத்தா, எஸ்.எஸ். ராய், பன்சிலால் போன்றோர் கட்சிக்குள் விதைத்தனர். விளைவு, “எதிர்க் கட்சிகளின் அக்கப்போர் அரசியலால் நிர்வாகத்தைச் செம்மையாகக் கவனிக்க முடிவதில்லை, பிரிட்டிஷ் நாடாளுமன்றப் பாணியை ஒட்டிய நிர்வாக முறைக்குப் பதிலாக, சுயமாகச் சட்டம் இயற்றிக்கொள்ளக்கூடிய (அமெரிக்க) அதிபர் பாணி அரசியல் முறைக்கு மாற வேண்டும்” என்று முன்னணி காங்கிரஸார் பலரும் பேச ஆரம்பித்தனர். எதிர்க் கட்சிகள், எதிர்க் குரல் என்றாலே எரிச்சலடைய ஆரம்பித்தார் இந்திரா. அப்போதுதான் அது நடந்தது.
சின்ஹாவின் அதிர்ச்சி வைத்தியம்
உத்தரப் பிரதேசத்தில் ராய் பரேலி மக்களவைத் தொகுதியில் காங்கிரஸ் வேட்பாளரான இந்திரா காந்தியை எதிர்த்து சோஷலிஸ்ட் கட்சியைச் சேர்ந்த ராஜ் நாராயண் 1971-ல் போட்டியிட்டுத் தோற்றார். ஆனால், தேர்தலின்போது அதிகார துஷ்பிரயோகம் நடந்ததாகவும் வாக்காளர்களுக்குப் பணம் தரப்பட்டதாகவும் வழக்கு தொடுத்தார். அலாகாபாத் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி ஜக்மோகன் லால் சின்ஹா 1975 ஜூன் 12-ல் அளித்த அதிரடியான தீர்ப்பில், இந்திரா காந்தியின் தேர்தல் செல்லாது என்று அறிவித்தார்.
6 ஆண்டுகளுக்கு எந்தத் தேர்தலிலும் அவர் போட்டியிடத் தடையும் விதித்தார். லஞ்சப் புகாரை நிரூபிக்க ஆதாரம் இல்லை என்ற அவர், அரசு அதிகாரம் தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட குற்றச்சாட்டை ஏற்றார்.
இந்தத் தீர்ப்பை எதிர்த்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்தார் இந்திரா காந்தி. நீதிபதி வி.ஆர். கிருஷ்ணய்யர் மனுவை விசாரித்தார். “ஒரு பிரதமராக நீடிக்க இந்திராவுக்குத் தடை இல்லை என்றாலும், அவர் ஒரு நாடாளுமன்ற உறுப்பினருக்குரிய உரிமைகள், சலுகைகளைப் பெற முடியாது. நாடாளுமன்றத்தில் தீர்மானங்கள் மீது வாக்களிக்கும் உரிமையும் அவருக்கு இல்லை” என்றார்.
துஷ்பிரயோக வெற்றி
எதிர்க் கட்சிகள் இதை ஏற்கவில்லை. அதிகார துஷ்பிரயோகத்தால் தேர்தலில் வென்றவர் என்ற குற்றச்சாட்டு நீதிமன்றத்தால் உறுதிசெய்யப்பட்டிருக்கும் நிலையில், இந்திரா காந்தி பிரதமர் பதவியிலிருந்து விலக வேண்டும், நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டுப் பொதுத் தேர்தல் நடத்தப்பட வேண்டும் என்ற முழக்கத்துடன் போராட்டத்தில் இறங்கின. டெல்லியில் மாபெரும் பொதுக்கூட்டத்தில் பேசிய ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயண், ஒத்துழையாமை இயக்கத்தில் ஈடுபட வேண்டும் என்று மக்களுக்கு அழைப்பு விடுத்தார். ஆட்சியாளர்களின் தவறான, சட்டத்துக்குப் புறம்பான ஆணைகளை போலீஸ் அதிகாரிகள் ஏற்காமல் நிராகரிக்க வேண்டும் என்றார்.
இந்திராவுக்கு ஏற்பட்ட நெருக்கடி
தனக்கு ஏற்பட்ட நெருக்கடியை நாட்டுக்கு ஏற்பட்ட நெருக்கடியாக மாற்றினார் இந்திரா. உள்நாட்டுக் கலகத்துக்கு எதிர்க் கட்சிகள் திட்டமிட்டிருக்கின்றன; நாட்டின் பாதுகாப்புக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டிருக்கிறது என்று கூறி, மத்திய அமைச்சரவையைக்கூட ஆலோசனைக்கு அழைக்காமல், தானாகவே ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றி, அப்போதைய குடியரசுத் தலைவர் பக்ருதீன் அலி அஹம்மதுவுக்கு அனுப்பினார். அதை ஏற்று 1975 ஜூன் 24-ல் நெருக்கடி நிலை நிலவுவதாக அவசரச் சட்டம் மூலம் அறிவிப்பை வெளியிட்டார் பக்ருதீன் அலி அஹம்மது.
அமலுக்கு வந்தது நெருக்கடி நிலை
அன்றிரவே நாட்டின் முக்கியமான அனைத்துப் பத்திரிகை அலுவலகங்களின் மின் இணைப்புகளும் துண்டிக்கப்பட்டன. எதிர்க் கட்சிகளைச் சேர்ந்த முக்கியத் தலைவர்கள் நாடு முழுக்கக் கைது செய்யப்பட்டு, இரவோடு இரவாகச் சிறைகளில் அடைக்கப்பட்டனர். அரசை எதிர்க்கும் அரசியல்வாதிகள், எழுத்தாளர்கள், கலைஞர்கள், தொழிற்சங்கத் தலைவர்கள் கைதுசெய்யப்பட்டனர். அனைத்துத் தேர்தல்களும் நிறுத்திவைக்கப்பட்டன. மேற்கு வங்க முதல்வர் சித்தார்த்த சங்கர் ராய், நெருக்கடி நிலை கொண்டுவருவதற்கான வாய்ப்பை அரசியல் சட்டம் வழங்குவதை இந்திரா காந்திக்குக் கடிதம் வாயிலாகத் தெரிவித்து ஆலோசனை வழங்கினார். இந்திரா காந்தியின் இளைய மகன் சஞ்சய் காந்தி உள்ளிட்டோர் பதவி ஏதுமில்லாமலேயே அதிகாரங்களைத் தங்கள் கைகளில் எடுத்துக்கொண்டனர்.
ஆறு மாதங்களுக்கு ஒரு முறை இந்த நெருக்கடி நிலை அமல் நீட்டிக்கப்பட்டு வந்தது.
வானொலி, பத்திரிகைகளில் செய்திகள் தணிக்கை செய்யப்பட்டன. கைதானவர்களுக்கு அதற்கான காரணம் தெரிவிக்கப்படவில்லை. அவர்களுடைய குடும்பத்தினருக்கும் தகவல்கள் தெரிவிக்கப்படவில்லை. உள்நாட்டுப் பாதுகாப்புச் சட்டம் (மிசா) கைதுகளுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது. பொதுக்கூட்டங்கள், போராட்டங்களுக்கு அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. அரங்குகளில் கூட்டம் நடத்த போலீஸ் அனுமதி தேவை என்று வலியுறுத்தப்பட்டது. திரைப்படங்கள், நாடகங்கள்கூட அரசியல் கருத்துகளுக்காகத் தடைக்கு உள்ளாயின. எழுத்துரிமை, பேச்சுரிமை, கருத்துரிமைகள் ஒடுக்கப்பட்டன.
நிர்வாகச் சீர்திருத்தம்
இதற்கிடையே விவசாயத்திலும் தொழில்துறையிலும் உற்பத்தி பெருக 20 அம்சத் திட்டம் வகுக்கப்பட்டு, நாடு முழுக்க விளம்பரப்படுத்தப்பட்டது. அரசு ஊழியர்கள் குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு அலுவலகங்களுக்கு வர வேண்டும். ரயில், விமானம் போன்றவை காலதாமதமின்றி ஓட வேண்டும் என்றெல்லாம் கூறப்பட்டு, அது வானொலிகள் மூலம் பிரச்சாரமாகவும் மேற்கொள்ளப்பட்டது. அரசியல் சட்டத்தின் 352-வது பிரிவின் கீழ், இந்திரா காந்தி அதிக அதிகாரங்களைப் பெற்று நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார்.
இந்தியாவில் இடதுசாரிகளும் வலதுசாரிகளும் ஒரே நேரத்தில் தாக்குதலுக்குள்ளாகி தலைமறைவு வாழ்க்கையில் அரசியலில் ஈடுபட்டது நெருக்கடி நிலையின்போதுதான். ஆர்எஸ்எஸ், ஜமாத்-இ-இஸ்லமி இரண்டும் தடைசெய்யப்பட்டன. ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயண், மொரார்ஜி தேசாய், விஜயராஜே சிந்தியா, சரண் சிங், ஆசார்ய கிருபளானி, அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய், எல்.கே. அத்வானி, ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ், சத்யேந்திர நாராயண் சின்ஹா உள்ளிட்டோர் கைதுசெய்யப்பட்டனர். தேசிய அளவில் நெருக்கடி நிலைக்கு அதிக விலை கொடுத்த கட்சிகளில் ஒன்றானது திமுக. மு.கருணாநிதி தலைமையிலான அரசு கலைக்கப்பட்டது. தமிழக முதல்வராக இருந்த கருணாநிதியின் மகன் மு.க.ஸ்டாலின் கைதுசெய்யப்பட்டார். நெருக்கடி நிலை அமலில் இருந்தாலும், கைதுசெய்யப்படும் ஒருவர் தனது கைதை எதிர்த்து வழக்கு தொடர உரிமை உண்டு என்று ஒன்பது உயர் நீதிமன்றங்கள் தீர்ப்பு வழங்கின. ஆனால், இந்திரா காந்தியின் ஆதரவாளராக அறியப்பட்ட ஏ.என். ராய் தலைமையிலான உச்ச நீதிமன்றமோ அவற்றையெல்லாம் நிராகரித்தது. நெருக்கடி நிலைக் காலத்தில் கைது செய்யப்படுகிறவருக்கு அதற்கான காரணத்தைக் கூற வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்று கூறிவிட்டது.
ரத்த சாட்சியம் ராஜன்
கேரளத்தில் கோழிக்கோடு பிராந்தியப் பொறியியல் கல்லூரி மாணவர் பி. ராஜன் என்பவர் நெருக்கடி நிலைக் காலத்தில் கைதுசெய்யப்பட்டு, சித்திரவதைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு, போலீஸ் காவலிலேயே இறந்தார். அது நாடு முழுக்கப் பேசப்பட்டது. நெருக்கடி நிலை நீங்கிய பிறகும்கூட அவருடைய வழக்கும் விசாரணைகளும் பல ஆண்டுகளுக்குத் தொடர்ந்தன. கடைசிவரை அவருடைய உடல் கிடைக்கவே இல்லை.
கொடூரமான குடும்பக் கட்டுப்பாடு
மக்கள்தொகைப் பெருக்கத்தைத் தடுக்க குடும்பக் கட்டுப்பாடு செய்ய வேண்டும் என்ற இலக்கை எட்ட அதிகாரிகள் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டனர். வீடில்லாததால் வீதிகளில் படுத்திருந்தவர்கள், நள்ளிரவில் பஸ், ரயில்களைத் தவறவிட்டதால் பொது இடங்களில் தூங்கியவர்கள், ஏழைகள், சிறுபான்மைச் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று அப்பாவிகள் பலர் வலுக்கட்டாயமாகக் கருத்தடை அறுவைச் சிகிச்சைக்கு ஆளாக்கப்பட்டனர். டெல்லியில் துருக்மான் கேட் என்ற பகுதியில் அங்கீகாரம் இல்லாமல் குடிசையில் வாழ்ந்த மக்கள் முன்னறிவிப்புகூடத் தரப்படாமல் வீடுகளிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர். குடிசை வீடுகளை புல்டோசர்கள் தகர்த்துத் தரைமட்டமாக்கின. இதில் சிலர் பலியானதாகவும் கூறப்பட்டது. கருத்தடையை இந்தியில் ‘நஸ்பந்தி’ என்று அழைப்பார்கள். அப்போது வட இந்திய மக்களிடையே ஒரு கோஷம் மிகவும் பிரபலம்: ‘நஸ் பந்திகே தீன் தலால் - இந்திரா, சஞ்சய், பன்சிலால்’.
20 அம்சத் திட்டம் என்பது ஆரம்பத்தில் நல்ல பெயருடன் தொடங்கி, பிறகு மரியாதையை இழந்தது. அதிகாரிகள் மெத்தனம் காட்டினர். கடைசியில், அதைக் கேலி செய்யும் கோஷங்கள் பிரபலமாயின. ‘பிராப்ளம்ஸ் ஆர் பிளன்டி, பாயிண்ட்ஸ் ஆர் டுவென்டி, ரிசல்ட்ஸ் ஆர் எம்ப்டி’ என்பது இடதுசாரி மாணவர் இயக்கங்களால் பிரபலமானது.
இந்தியாவில் நெருக்கடி நிலை அமலில் இருந்த 21 மாதங்களில் 1,40,000 பேர் கைது செய்யப்பட்டதாக ஆம்னஸ்டி இன்டர்நேஷனல் தெரிவித்தது. ஆனால், உண்மையான எண்ணிக்கை இதைவிடவும் அதிகமாக இருந்திருக்கக் கூடும்.
தேர்தலை அறிவித்தார் இந்திரா
மத்திய உளவுப் பிரிவு அதிகாரிகளின் அறிக்கைகளை நம்பி, 1977 ஜனவரி 18-ம் தேதி மக்களவைக்குப் பொதுத் தேர்தலை அறிவித்த இந்திரா காந்தி, எதிர்க் கட்சித் தலைவர்களை விடுதலை செய்தார். நெருக்கடி நிலையை மார்ச் 23-ல் நீக்கினார். அதற்குப் பிறகு ஸ்தாபன காங்கிரஸ், ஜனசங்கம், சோஷலிஸ்ட்டுகள், பாரதிய லோகதளம் ஆகிய நான்கு பெரிய எதிர்க் கட்சிகள் ஒரே அரசியல் கட்சியாக (ஜனதா) உருவெடுத்தன. “இந்தத் தேர்தல் ஜனநாயகமா, சர்வாதிகாரமா எது தேவை என்பதைத் தேர்வு செய்வதற்கான கடைசித் தேர்தல்” என்றே எதிர்க் கட்சிகள் பிரச்சாரம் செய்தன. வட இந்தியாவில் ஜனதா கட்சி அமோக வெற்றி பெற்று ஆட்சிக்கு வந்தது. இனியொரு முறை நெருக்கடி நிலையை மத்திய அமைச்சரவையின் ஒப்புதல் பெறாமல் கொண்டுவர முடியாதபடிக்கு அரசியல் சட்டம் திருத்தப்பட்டது.
ஷா கமிஷன்
நெருக்கடி நிலையைக் கொண்டுவந்தவர்கள் யார், ஏன் என்பதை ஆராய நீதிபதி ஷா தலைமையில் விசாரணைக் கமிஷன் கொண்டுவரப்பட்டது. வாய்மொழி உத்தரவுகளை அதிகாரிகள் அமல்படுத்தக் கூடாது என்ற முக்கியப் பரிந்துரையை அது செய்தது. ஜனதா கட்சியின் தலைவர்களுக்கிடையிலான பதவிப் போட்டி காரணமாக அந்தக் கட்சி பிளவுபட்டது, ஆட்சியும் பறிபோனது. அடுத்த மக்களவைப் பொதுத் தேர்தலில் காங்கிரஸ் கட்சி அமோக வெற்றி பெற்றது. இந்திரா காந்தியே மீண்டும் பிரதமரானார்.
நெருக்கடி நிலை ஆட்சியை மீண்டும் நினைவுகூர சமீபத்தில் நடந்த நிகழ்ச்சியில் பேசிய முன்னாள் துணைப் பிரதமர் எல்.கே.அத்வானி, அப்படிப்பட்ட நிலை மீண்டும் ஏற்படுவதற்கான காரணிகள் இப்போதும் நிலவுகின்றன என்று பூடகமாக எச்சரித்திருக்கிறார். அவர் அதை விவரிக்கா விட்டாலும் இந்திரா காந்தி காலத்தைப் போலவே பிரதமர் அலுவலகம் என்பது அதிகாரக் குவி மையமாக இருப்பதைக் காண முடிகிறது. நாம் நெருக்கடியிலிருந்து நிரந்தரமாக மீண்டோமா இல்லையா என்பதைக் காலம்தான் கூற முடியும்!
Keywords: ஷா கமிஷன், இந்திரா காந்தி, நெருக்கடி நிலை, ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன், பத்திரிகை சுதந்திரம்

***********
நெருக்கடி நிலைப் பிரகடனம்: 40 ஆண்டுகள் நிறைவு- ஜூன் 26
புகழ்பெற்ற இந்தித் திரைப்பட இயக்குநரான குல்சார் 1975-ல் சர்ச்சைக்குரிய திரைப்படமொன்றை வெளியிட்டார். சூறாவளி என்னும் பொருள்படும் ‘ஆந்தி’ என்ற அந்தத் திரைப்படம்தான் இந்திய ஜனநாயகத்தின் கருப்பு அத்தியாயமாக வர்ணிக்கப்படும், 1975-77ஆண்டுகளில் அமலில் இருந்த 21 மாத கால நெருக்கடிநிலைக் காலத்தில் தடைசெய்யப்பட்ட முதல் திரைப்படம். நாயகன்- சஞ்சீவ் குமார், நாயகி- சுசித்ரா சென்.
கருத்து வேறுபாடு காரணமாகப் பிரிந்து சென்றுவிட்ட கணவனும், நாட்டின் புகழ்பெற்ற அரசியல்வாதியாக இருக்கும் மனைவியும் பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மீண்டும் சந்திக்க நேரும்போது என்ன நடக்கிறது என்பதுதான் கதை.
‘ஆந்தி’ நேரடியான அரசியல் திரைப்படமல்ல. எனினும் அப்போதைய பிரதமர் இந்திரா காந்தியைச் சீண்டும்படியான காட்சியமைப்புகள் அந்தத் திரைப்படத்தில் இடம்பெற்றிருந்ததாகவும், நாயகியாக நடித்த சுசித்ரா சென்னின் ஒப்பனையும் நடை உடை பாவனைகளும் இந்திரா காந்தியைப் போல இருந்ததாகவும் கருத்துகள் உருவாயின. தென்னிந்தியாவில் இப்படம் திரையிடப்பட்டபோது உங்கள் பிரதமரைத் திரையில் காணுங்கள் என்றுகூட விளம்பரம் செய்தார்கள்.
முதல் தடை
படம் வெளியாகி 20 வாரங்கள் சக்கைப் போடு போட்ட பிறகே இது பிரதமரின் கவனத்துக்குச் சென்றது. அப்படம் தடை செய்யப்பட வேண்டிய ஒன்றா என்று தனது ஆலோசகர்களிடம் கேட்டபோது, அதற்கு அவசியமில்லை என்றே அவர்கள் சொன்னார்கள். எனினும் நெருக்கடிநிலைக் காலத்தில் அரசியல் காரணங்களுக்காகத் தடை செய்யப்பட்ட முதல் படம் என்ற பெருமை அதற்குத்தான் கிடைத்தது. 1977-ல் ஜனதா அரசு பொறுப்பேற்ற பிறகு இந்தப் படத்தின் மீதான தடை நீக்கப்பட்டு நாடு முழுவதும் திரையிடப்பட்டது.
1977-ல் வெளிவந்த ‘கிஸ்ஸா குர்ஸி கா’ என்ற திரைப்படம் நெருக்கடி நிலையை விமர்சித்ததற்காகத் தடை செய்யப்பட்ட மற்றொரு இந்தித் திரைப்படம். இதன் இயக்குநர் அம்ரித் நஹாதா அப்போதைய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர். படத்தின் அரசியல் பகடிகள் காங்கிரஸுக்கு ஆத்திரத்தை ஏற்படுத்தின. சஞ்சய் காந்தியின் தலைமையில் ஒன்றுதிரண்ட காங்கிரஸ் தொண்டர்கள் இப்படம் திரையிடப்பட்ட திரையரங்குகளை அடித்து நொறுக்கினார்கள். படத்தின் பல பிரதிகளைத் தீயிட்டுக் கொளுத்தினார்கள். படத்தின் இயக்குநர் தனது திரைப்படத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக உச்ச நீதிமன்றத்தின் உதவியை நாடினார். நீதிபதிகளுக்குத் திரையிட்டுக் காட்டுவதற்காகப் பாதுகாத்து வைக்கப்பட்டிருந்த பிரதி சஞ்சய் காந்தியின் கார்த் தொழிற்சாலையில் வைத்து எரிக்கப்பட்டது. நெருக்கடி நிலை முடிவுக்கு வந்த பிறகு இந்தச் செயலில் ஈடுபட்டவர்களின் பெயர்கள் வெளியிடப்பட்டது. அவர்களில் யாரும் தொழில்முறை குண்டர்கள் அல்ல. சஞ்சய் காந்தி தவிர, இந்திராவின் செயலாளர் ஆர்.கே. தவன், அவரது செய்தி ஒலி/ஒளிபரப்பு அமைச்சர் வி.சி. சுக்லா ஆகிய மூவரும் அப்போது இந்திய அரசியலின் நம்பிக்கை நட்சத்திரங்களாகக் கருதப்பட்டவர்கள்.
மவுனத்தின் பின்னணி
பிரபல பாலிவுட் நடிகரான சத்ருகன் சின்ஹாவின் எல்லாத் திரைப்படங்களுக்குமே நெருக்கடிநிலைக் கால இந்திரா அரசு ஏதாவதொரு வகையில் தொந்தரவு கொடுத்தது. இந்திராவின் எதேச்சாதிகாரப் போக்குக்கு எதிராகப் போராடிக்கொண்டிருந்த ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணின் தீவிர ஆதரவாளராக சத்ருகன் இருந்ததுதான் காரணம். இந்திராவுக்கு ஆதரவாக இல்லாததால் பின்னணிப் பாடகர் கிஷோர் குமாரின் பாடல்களை ஒலிபரப்புவதை அகில இந்திய வானொலி நிறுத்திக்கொண்டது.
நெருக்கடி நிலையை எதிர்த்து 1975-ல் தனிக்கட்சி ஒன்றை உருவாக்கிய தேவ் ஆனந்த், ஐ.எஸ். ஜோகர் ஆகிய இருவரும் பல தொல்லைகளைச் சந்திக்க வேண்டியிருந்தது. நெருக்கடி நிலைக்கு ஆதரவாகச் செயல்பட நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டதால் 1975-க்கும் 1977-க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் பல இந்தித் திரைப்பட இயக்குநர்கள் வெளிநாடுகளுக்குத் தப்பி ஓடினார்கள்.
நமது ஜனநாயகத்தை ஒரே ஆணையின் மூலம் வெறும் கற்பனையாக மாற்றிய, சுதந்திரத்துக்குப் பிந்தைய இந்தியாவின் மிக முக்கியமான அரசியல் நிகழ்வாகக் கருதப்படும் நெருக்கடி நிலையைப் பற்றி இந்திய சினிமா ஏன் பேசவில்லை என்ற கேள்வியை இந்தப் பின்னணியில்தான் புரிந்துகொள்ள முடியும்.
1977 தேர்தலில் தோல்வியடைந்த பிறகும் இந்திரா அதிகாரம் மிக்க அரசியல் தலைவர்களில் ஒருவராகவே இருந்தார். மீண்டும் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றுவதற்கான வாய்ப்புகளை முற்றாக இழந்துவிடாத ஒரு கட்சியின் செயல்பாடுகளை விமர்சிப்பதன் ஆபத்தைப் புரிந்துகொண்ட இந்திய சினிமா நெருக்கடி நிலைக் காலம் பற்றி இன்று வரையிலும் மவுனம் சாதித்தே வருகிறது. 2004-ல் ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயண் பற்றிய ஒரு திரைப்படத்தை தூர்தர்ஷனில் ஒளிபரப்புவதற்கு அப்போதைய காங்கிரஸ் அரசு மறுத்ததை நாம் நினைவுகூர வேண்டும்.
முப்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு
முப்பதாண்டுகளுக்குப் பிறகு 2005-ல் சுதிர் மிஸ்ராவின் இயக்கத்தில் வெளிவந்த ‘ஹசாரோன் குவாய்ஷேய்ன் அய்ஸி’ என்ற இந்தித் திரைப்படம் நெருக்கடி நிலையின் சமூக- பொருளாதார- அரசியல் அடிப்படைகளை விரிவாக ஆராய்ந்த திரைப்படமாகக் கருதப்படுகிறது. 1989-ல் மலையாளத்தில் ஷாஜி எம். காரூன் இயக்கத்தில் வெளிவந்த ‘பிறவி’ என்னும் படமும் நெருக்கடி நிலை பற்றிய முக்கியமான திரைப்படமே.
கருணாகரன் தலைமையிலான அப்போதைய கேரள காங்கிரஸ் அரசு, நெருக்கடி நிலைக்கு எதிராகப் போராடிய மாணவர்கள் மீது அடக்குமுறையைக் கட்டவிழ்த்துவிட்டது. மாணவர்களில் பலர் கடத்தப்பட்டனர். அவர்களில் ஒருவர் பொறியியல் மாணவரான ராஜன்.
ராஜனின் தந்தை ஈச்சர வாரியார் தனது மகனை மீட்கப் போராடினார். ராஜன், போலீசாரால் கடத்தப்பட்டுச் சித்திரவதைக்குள்ளாக்கிக் கொல்லப்பட்ட விஷயம் நெருக்கடி நிலை முடிவுக்கு வந்த பிறகு அம்பலமானது. இந்தப் பின்னணியில் உருவான மிகச் சிறந்த திரைப்படம்தான் ‘பிறவி’. பல விருதுகளைப் பெற்ற இந்தப் படம் நெருக்கடி நிலையின் அத்துமீறல்களை வலுவான கலை மொழியில் அம்பலப்படுத்தியது.
தமிழில் நெருக்கடி நிலை காலகட்டத்தைப் பற்றி மறைமுகமாகக்கூட எந்தவொரு திரைப்படமும் வெளிவந்ததாக நினைவில்லை. தனது திரைப்படங்களில் இந்திரா காந்தியைத் தொடர்ந்து கிண்டல் செய்துவந்த சோ, ‘முகம்மது பின் துக்ளக்’ என்னும் திரைப்படத்தை எடுத்தார். நெருக்கடி நிலைக்கு முன்பே பலமுறை மேடையேற்றப்பட்ட நாடகம் அது. இந்திராவின் எதேச்சாதிகார அரசியலைக் கிண்டல் செய்த அந்தத் திரைப்படம் ஒரு நகைச்சுவைப் படம் என்பதற்கு அப்பால் எந்தத் தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை.
ஒரு சாட்சியம்
2012-ல் கோவாவில் நடைபெற்ற சர்வதேசத் திரைப்பட விழாவில் திரையிடப்பட்ட வந்தனா குப்தாவின் ஆவணப்படம் நெருக்கடி நிலை பற்றிய முற்றுப்பெறாத விவாதங்களுக்கான ஒரு சாட்சியம். 1971 - 1977 வரை சிறையில் இருந்த நக்ஸலைட் இயக்கத்தைச் சேர்ந்த பிரபாத் குமார் சௌத்ரி, பத்திரிகையாளரும் மனித உரிமைச் செயல்பாட்டாளருமான ஜான் தயாள், வரலாற்றாய்வாளர் உமா சக்ரவர்த்தி, தெரு நாடக நடிகர் அவிஜித் தத் ஆகியோரின் நெருக்கடி நிலை அனுபவங்களின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்ட இந்த ஆவணப்படம், வரலாறு என்பது சாக மறுக்கும் ஒரு பிசாசு என்பதை நெருக்கடி நிலை பற்றிய நினைவுகள் கிட்டத்தட்ட மறைந்தொழிந்துவிட்ட ஒரு தலைமுறைக்குச் சொல்கிறது.
தொடர்புக்கு: devibharathi.n@gmail.com